Outra vez sen rumbo
Son as tres e seis da mañá, veño de festa, outra vez… e doime a alma… outra vez, hoxe só foi un día bo, ando algo perdida no meu noctámbulo mundo; nin te imaxinas o que daba por que estivera aquí e me abrazara, aínda non teño moi claro quen é, pero bótoo tanto de menos…amor, amor, amor… deixa de xogar comigo que me vas facer tolear.
Guau! 
uiuiui…complica-se a cousa, certamente, afinal acabas necessitando estar apaixonada…
Gustoume moitísimo a túa entrada do cosmopolitan, aínda botei unhas risas…. e será tan grave?
Un saúdo.
tamen chegei polo post sobre Cosmopolitan pero atopeime con outros mellores. Virei por acá a cotío!